Op planeet Aarde zijn er werkelijk buitengewone wezens die in staat zijn om extreme omstandigheden te overleven waarin de meeste dieren zouden sterven. Dit is het geval van Extremofiele dieren. Om deze reden praten we in dit Better-Pets.net-artikel over deze spectaculaire dieren, zonder te vergeten dat eencellige organismen, zoals bacteriën, de eersten waren die de extreme omstandigheden van de geboorte van de planeet overleefden.
Ontdek hieronder op Better-Pets.net wat de dieren die in extreme omstandigheden overleven, hun namen, kenmerken of enkele merkwaardige details die u zeker zullen verrassen. Blijf lezen!
Bacteriën die in extreme omstandigheden leven
Bacteriën zijn de eerste organismen die de planeet Aarde bevolkten, toen er bijvoorbeeld geen atmosfeer was om hen te beschermen tegen UV-stralen of er geen regeling was voor de temperatuur van de aarde en deze extreem hoog was. Daarom zijn veel soorten aangepast aan het leven in extreme omstandigheden.
Bij de classificatie van levende wezens in 5 koninkrijken, zien we dat bacteriën eencellige prokaryotische organismen zijn die tot het Monera-koninkrijk behoren.
Een goed voorbeeld hiervan zijn de bacteriën die overleven hoge temperaturen. Deze bacteriën hebben meestal een optimale groei boven de 45 ºC, maar kunnen overleven bij temperaturen groter dan 100 ºC. Deze bacteriën leven in geisers of hydrothermische kolommen op de oceaanbodem. Integendeel, er zijn ook psychrofiele bacteriën, die de voorkeur geven aan temperaturen onder nul, zoals de bacteriën die in het noordpoolgebied leven.
Aan de andere kant zijn er ook acidofiele bacteriën, dat wil zeggen bacteriën die leven in omstandigheden van zeer zure pH, bijna nul, zoals bacteriën die in vulkanische bodems en wateren leven of die in het maagsap van dieren leven. Natuurlijk zijn er ook mensen die in zeer basische pH, alkalifiele bacteriën, die in extreem zoute bodems en wateren leven.
Dieren die extreme temperaturen kunnen overleven
Op veel plaatsen op de planeet is de omgevingstemperatuur extreem hoog, maar sommige dieren zijn erin geslaagd te leven zonder hier nadelige gevolgen van te ondervinden. Dit is het geval van pompeii worm (Alvinella pompejana), inwoner van de hydrothermale bronnen van de oceanen. Dit dier kan overleven temperaturen boven 80 ºC dankzij de symbiose met bacteriën die je huid bewonen en beschermen.
Een ander verrassend dier is de sahara woestijn mier (Cataglyphis bicolor). Dit is de enige van alle mierensoorten die buiten de bescherming van de mier blijft om voedsel te zoeken, zelfs bij buitentemperaturen hoger zijn dan 45 ºC. Het is de enige soort mier die dit gedrag vertoont.
Het is net zo moeilijk om hoge temperaturen te overleven als lage temperaturen, waarbij bijna alle dieren zouden doodvriezen. Het is niet het geval van de hout kikker (Lithobates sylvaticus). Wanneer de koude winter in Alaska aanbreekt, kunnen deze kikkers diepgevroren blijven temperaturen onder -18 ºC, komt maanden later weer tot leven. Ze bereiken dit dankzij de ophoping van glucose in hun weefsels. Deze glucose dient als een cryoprotectant en voorkomt weefselbeschadiging door bevriezing.
Een andere bewoner van het koude Alaska die zelfs lagere temperaturen kan weerstaan dan de boskikker is de rode schorskever (Cucujus clavipes puniceu). Dit dier is bestand tegen vriestemperaturen door: onder -58 ºC. Ze doen dit door eiwitten op te hopen en een alcohol die als antivries werkt, waardoor ook de hoeveelheid water in je lichaam wordt verminderd, waardoor deze eiwitten nog geconcentreerder worden. Het meest verrassende aan dit dier is dat het larven kan temperaturen hieronder overleven -150 ºC zonder bevriezing, ondergaan een verglazingsproces wanneer de temperatuur onder de -50 ºC daalt. Dit maakt het het dier dat de kou het meest verdraagt.
Dieren aangepast aan vochtigheid
Hoewel we ons altijd richten op temperaturen om naar buitengewone dieren te zoeken, is de extreme vochtigheid het is ook een probleem voor de ontwikkeling van het leven. Dieren die plotselinge veranderingen in vochtigheid doorstaan, worden genoemd eurihygric.
De kakkerlakken Het zijn dieren die van vochtigheid houden, zoals warme temperaturen. Maar als de relatieve vochtigheid onder de 20% komt, kunnen deze dieren overleven, omdat ze hun ademhalingsfrequentie kunnen verminderen om uitdroging van hun lichaam en bijgevolg uitdroging te voorkomen.
Dieren die in tropische bossen leven, zijn aangepast aan omgevingen waar de relatieve vochtigheid gemakkelijk boven de 90% uitkomt. Andere dieren zouden onder deze omstandigheden in veel gevallen sterven als gevolg van de verspreiding van schimmels.
Gewervelde dieren aangepast aan extreme droogte
Water is essentieel voor het leven, maar niet alle dieren hoeven het direct in te nemen om te hydrateren. De kangoeroe ratten (Dipodomys sp.) ze drinken hun hele leven niet. Dit wordt bereikt dankzij twee mechanismen: ten eerste nemen ze water uit het voedsel dat ze eten en aan de andere kant vinden in hun lichaam reacties plaats waarbij metabool water vrijkomt.
Een soortgelijk geval is dat van kamelen (Camelus sp.), ook inwoners die in woestijnen overleven. Kamelen halen water uit de vegetatie die ze binnenkrijgen, maar dit is niet genoeg. Wanneer een kameel water krijgt in de oases, kunnen ze accumuleren op zijn bult in de vorm van vet. Hierdoor kunnen ze meer dan een maand volhouden zonder vloeistoffen in te nemen.
Over het algemeen zijn woestijnbewoners zeer aangepast aan waterschaarste, elk met geavanceerde mechanismen om te overleven zonder dit essentiële element.
Als u meer artikelen wilt lezen die vergelijkbaar zijn met Dieren die overleven in extreme omstandigheden, raden we je aan om naar onze rubriek Curiositeiten van de dierenwereld te gaan.
Bibliografie- Campbell, B.J., Stein, J.L., & Cary, S.C. (2003). Bewijs van chemolithoautotrofie in de bacteriële gemeenschap geassocieerd met Alvinella pompejana, een hydrothermale polychaet. Toepasselijk omgeving. Microbiol., 69 (9), 5070-5078.
- Larson, D.J., Middle, L., Vu, H., Zhang, W., Serianni, A.S., Duman, J., & Barnes, B.M. (2014). Aanpassingen van houtkikkers aan overwintering in Alaska: nieuwe grenzen aan bevriezingstolerantie. Journal of Experimental Biology, 217 (12), 2193-2200.
- Lighton, J.R.B., & Wehner, R. (1993). Ventilatie en ademhalingsmetabolisme bij de thermofiele woestijnmier, Cataglyphis bicolor (Hymenoptera, Formicidae). Journal of Comparative Physiology B, 163 (1), 11-17.
- Málaga, H.B.Z., & Cabrera, R.C. (2017). Isolatie en identificatie van thermofiele cellulolytische bacteriën uit natuurlijke geisers van Candarave-Tacna. Wetenschap en ontwikkeling, (18).
- Mullen, RK (1971). Energiemetabolisme en omzetsnelheid van lichaamswater van twee soorten vrijlevende kangoeroe-ratten, Dipodomys merriami en Dipodomys microps. Vergelijkende biochemie en fysiologie, (3), 379-390.
- Sformo, T., Walters, K., Jeannet, K., Wowk, B., Fahy, G.M., Barnes, B.M., & Duman, J.G. (2010). Diepe onderkoeling, verglazing en beperkte overleving tot -100 C in de larven van de Alaska-kever Cucujus clavipes puniceus (Coleoptera: Cucujidae). Journal of Experimental Biology, 213 (3), 502-509.
