De Sardijnse haai (Carcharhinus leucas), ook bekend als de lamiahaai of Zambezi-haai, is een soort kraakbeenvissen, die in Engelstalige gebieden ook bekend staat als stierenhaaiDaarom wordt het bij het vertalen van deze naam ten onrechte een stierhaai genoemd. Het is echter niet echt direct gerelateerd aan de soort Stier carcharias, wat echt de stierhaai zou zijn. De Sardijnse haai behoort tot de orde van de Carcharhiniformes, dominant onder de haaienfauna, en komt voornamelijk voor in bijna alle tropische wateren van de planeet. Het is een soort die zwaar is geëxploiteerd door de wereldvisserij, die de wereldbevolking heeft aangetast.
Er zijn belangrijke gegevens over enkele dodelijke ongevallen als gevolg van de aanval van deze haai op mensen, waarvoor het als gevaarlijk wordt beschouwd voor mensen, dus het is erg belangrijk om de nodige voorzorgsmaatregelen te nemen in de gemeenschappelijke habitats van dit dier. De Sardijnse haai heeft een unieke eigenaardigheid binnen de wereld van selacimorfen, wil je weten wat het is? Daarom nodigen we u uit om dit tabblad van Better-Pets.net te blijven lezen om deze en andere interessante feiten over de kenmerken van de Sardijnse haai.
Bron- Afrika
- Amerika
- Azië
- Oceanië
- Australië
- Bangladesh
- Brazilië
- Colombia
- Costa Rica
- Ecuador
- Verenigde Staten
- Filippijnen
- Fiji
- Gambia
- Guinea
- India
- Irak
- Iran
- Mexico
- Mozambique
- Nicaragua
- Nieuw-Caledonië
- Peru
- Senegal
- Zuid-Afrika
- Tanzania
- Venezuela
Kenmerken van de Sardijnse haai
Over het algemeen is het een grote haai, waarbij de vrouwtjes groter worden dan de mannetjes. Dus, vrouwtjes, wanneer ze volwassen zijn, meten tussen 1,80 en 2,5 meter lang, terwijl de mannetjes van 1,5 tot iets meer dan 2,2 m meten. Wat het gewicht betreft, de eerste overschrijden 100 kg en de laatste bereiken gemiddeld ongeveer 95 kg. Het grootste rapport over deze kenmerken van een Sardijnse haai is 4 meter en 316,5 kg [1].
Sardijnse haai lichaamskleur kan zijn licht of donkergrijs en wordt wit in het ventrale gebied. Wanneer het wordt geboren, is het bruinachtig van kleur en zijn de uiteinden van de vinnen helemaal donker, maar het wordt lichter naarmate het groeit. De huid is bedekt met placoïde schubben (dermale denticles), typisch voor kraakbeenvissen, die een ruw gevoel geven bij aanraking, maar die bescherming bieden en het dier veel efficiënter laten zwemmen.
De snuit van deze haai is kort, de tandstructuren verschillen naargelang de kaak, de boventanden zijn breed, driehoekig en zaagvormig, terwijl de ondertanden een brede basis hebben, maar dunner zijn. Over het algemeen zijn de voortanden symmetrisch en recht, maar die op de achterste lijnen zijn meestal schuin. Als je geïnteresseerd bent in dit merkwaardige feit, mag je dit andere artikel niet missen, waarin we uitleggen hoeveel tanden een haai heeft, afhankelijk van de soort.
Het meest opvallende kenmerk van de Sardijnse haai is zijn vermogen om niet alleen betreed zoetwaterlichamen, maar om er voor langere tijd te blijven. Dit is mogelijk dankzij de zoutretentie en regulering die het doet via gespecialiseerde klieren, uw nieren en lever.
Sardijnse haaienhabitat
De Sardijnse haai is een soort met wereldwijde distributie in warme gematigde en tropische wateren, met seizoensgebonden aanwezigheid in koude gematigde zones. Over het algemeen bevindt het zich op een diepte van minder dan 30 meter, maar het kan 150 m bereiken in de wateren van het continentale plat. Het belangrijkste gebied van de locatie is de neritische en kustwateren.
Deze haai reist vaak naar estuaria en gaat heel gemakkelijk rivieren op. Enkele voorbeelden van rivieren waar hij is geïdentificeerd zijn: Amazone, Gambia, Ganges, Mississippi, San Juan, Tigris, Zambezi en het meer van Nicaragua. Bovendien, en in tegenstelling tot zijn aanwezigheid in de bovengenoemde habitats, kan het ook hypersaline wateren verdragen.
Sardijnse haaiengewoonten
Dit dier is meestal overdag actiefa, doordringend in de zoetwaterstromen waarin het zich gewoonlijk beweegt. Ga 's nachts, als je besluit, terug naar de zee. Dit is de haaiensoort die door bovengenoemde aanpassingen het langst in zoet water weet te blijven, zodat hij ook hij brengt meestal veel tijd door in rivieren machtige rivieren of meren, toegankelijk via estuaria. Door dit gedrag komt hij vaak in de buurt van gebieden waar veel mensen wonen, wat de kans op ongelukken vergroot, aangezien de Sardijnse haai gevaarlijk is voor mensen.
In sommige regio's trekt hij in de zomer naar het noorden, terwijl hij in de winter verder naar het zuiden terugkeert als hij een voorkeur heeft voor deze gebieden. Zoals gewoonlijk, het is een agressieve haai, net als de rest van de soorten die deel uitmaken van het geslacht Carcharhinus, en er zijn verslagen van aanvallen op mensen.
Sardijnse haaien voeren
Het is een actieve jager, hebben volwassenen een vrij gevarieerd voedingspatroon, terwijl het bij jongeren vanwege hun grootte beperkter is. Maar wat eet de Sardijnse haai? Het dieet van dit type haai omvat een grote verscheidenheid aan vis, zoals: horsmakreel, menhaden, snook, tarpon, mul, meerval, croaker, pijlstaartroggen, zandbankhaaien, zeemeervallen, snappers, makreel, onder andere soorten die scholen vormen en ze zonder groot probleem kunnen consumeren.
Hij eet ook andere soorten dieren die typisch zijn voor de waterfauna, zoals krabben, schildpadden, dolfijnen, garnalen, inktvissen en vogels. Hoewel het lijkt alsof de Sardijnse haai langzaam beweegt, doet hij dit alleen als hij op de bodem is, zodra hij een mogelijke prooi identificeert, slaagt hij erin zich zeer snel te mobiliseren. Deze haai is dus een echt vraatzuchtig vleesetend dier. Uiteindelijk kan het ook kannibalisme plegen, jongere individuen eten of iemand die gewond is.
Sardijnse haai reproductie
Rijping bij deze haai vindt plaats bij mannetjes als ze 157-226 cm bereiken en bij vrouwtjes 180-230 cm. Wanneer het vrouwtje klaar is voor reproductie, past ze haar zwemstijl en de positie van zowel de snuit als de staart aan, zodat het mannetje haar kan identificeren. Zodra dit gebeurt, zal copulatie plaatsvinden en op dit moment bijt het mannetje het vrouwtje vaak, daarom hebben ze meestal littekens op de borstvinnen en buikvinnen.
De Sardijnse haai is een levendbarende soorten, zodat de jongen zich in een dooierzak ontwikkelen. Over het algemeen is een nest van 6 tot 8 personen, maar het kan minder in aantal zijn of oplopen tot 13. De draagtijd duurt tussen de 10 en 11 maanden. Voordat de geboorte plaatsvindt, verhuist het vrouwtje naar estuaria of zoetwatergebieden waar de jongen zullen worden geboren. Ze zullen een bepaalde tijd in deze ruimtes blijven, gevoed en verzorgd door de moeder. De groei vindt plaats met een snelheid van ongeveer 18 cm het eerste jaar, 16 cm tijdens het tweede en dan ongeveer 12 cm per jaar.
Staat van instandhouding van de Sardijnse haai
De Sardijnse haai is in staat bijna bedreigd door de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN). Vanwege het vermogen om naar zoetwatergebieden te verhuizen, is meer vatbaar voor beïnvloeding door verschillende menselijke invloedenzoals habitatdegradatie en visserij. De soort wordt voornamelijk gecommercialiseerd voor zijn huid, lever en vinnen. Er is ook enige vraag naar weergave in aquaria vanwege zijn agressiviteit. Momenteel is bijvangst een actie die de populaties in verschillende regio's aanzienlijk beïnvloedt.
Er zijn geen specifieke gegevens over algemene instandhoudingsplannen of -acties om de soort te beschermen, behalve de afname van het gebruik van netten in estuariene en zoetwatergebieden waar de broedgebieden van de soort zich bevinden. Het is uiterst belangrijk om maatregelen te herzien en te gebruiken om grotere risico's voor de populatietrend van dit dier te voorkomen.
Referenties- Curtis, T. (2018). Carcharhinus leucas. Natuurhistorisch museum in Florida. Beschikbaar op: https://www.floridamuseum.ufl.edu/discover-fish/species-profiles/carcharhinus-leucas/
- Cascio, K. (2017). Carcharhinus leucas. Dierendiversiteitsweb. Universiteit van Michigan, Museum voor Zoölogie. Beschikbaar op: https://animaldiversity.org/accounts/Carcharhinus_leucas/
- Simpfendorfer, C. en Burgess, G. (2009). Carcharhinus leucas. De IUCN Rode Lijst van Bedreigde Soorten 2009: e.T39372A10187195. Beschikbaar op: https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2009-2.RLTS.T39372A10187195.en
Foto's van Sardijnse haai
