Gewervelde dieren zijn dieren die een inwendig skelet, die benig of kraakbeenachtig kunnen zijn, en behoren tot de subphylum van de chordaten, dat wil zeggen, ze hebben een dorsaal of notochordkoord en zijn samengesteld uit een brede groep dieren, waarin we vinden van vissen tot zoogdieren. Deze delen enkele kenmerken met de andere subfielen die deel uitmaken van de akkoorden, maar ze ontwikkelden nieuwe en nieuwe functies waarmee ze kunnen worden gescheiden binnen het taxonomische classificatiesysteem.
Deze groep wordt ook wel craniums genoemd, wat verwijst naar de aanwezigheid van een schedel bij deze dieren, hetzij bot of kraakbeenachtig van samenstelling. Sommige wetenschappers noemen de term echter verouderd. Biodiversiteitsidentificatie- en classificatiesystemen schatten dat er meer dan 60 duizend soorten gewervelde dieren zijn, een duidelijk diverse groep die praktisch alle ecosystemen op de planeet beslaat. In dit Better-Pets.net-artikel laten we u kennismaken met de classificatie van gewervelde dieren.
Hoe worden gewervelde dieren geclassificeerd?
Momenteel zijn er twee soorten classificatie van gewervelde dieren: de traditionele Linnaean en de cladistiek. Hoewel traditioneel de Linnaean-classificatie wordt gebruikt, concluderen recente studies dat de cladistische classificatie een aantal verschillende criteria vaststelt met betrekking tot de classificatie van deze dieren.
Naast het uitleggen van deze twee manieren om gewervelde dieren te classificeren, zullen we ook een classificatie presenteren op basis van de meer algemene kenmerken van ongewervelde groepen.
Gewervelde dieren volgens de traditionele Linnaean-classificatie
De Linnaean-classificatie is een systeem dat wereldwijd door de wetenschappelijke gemeenschap is geaccepteerd en een manier biedt: praktisch en nuttig om de wereld van levende wezens te categoriseren. Echter, met vooruitgang, vooral op gebieden zoals evolutie en dus in de genetica, moesten sommige classificaties die in deze lijn zijn gekaderd in de loop van de tijd worden gewijzigd. Onder deze classificatie worden gewervelde dieren onderverdeeld in:
Superklasse Agnatos (kaakloos)
In deze categorie vinden we:
- Cephalaspidomorfen: het is een reeds uitgestorven klasse.
- Hyperoarthians: dit is waar prikken binnenkomen (zoals de soort) Petromyzon marinus) en waterdieren, met een langwerpig en gelatineus lichaam.
- Mixines: algemeen bekend als tovervissen, dit zijn zeedieren, met vrij langwerpige en zeer primitieve lichamen.
Gnathostomados Superclass (met kaken)
Hier zijn ze gegroepeerd:
- Placoderms: een reeds uitgestorven klasse.
- acanthodium: een andere uitgestorven klasse.
- Chondrichthyans: waar kraakbeenvissen zoals de blauwe haai (Prionace glauca) en de pijlstaartrog, zoals de Aetobatus narinari, onder andere.
- Osteïtianen: ze zijn algemeen bekend als beenvissen, waaronder de soort kan worden genoemd Plectorhinchus vittatus.
Tetrapoda superklasse (met vier ledematen)
Leden van deze superklasse ook ze hebben kaken. Hier vinden we een gevarieerde groep gewervelde dieren, die is opgebouwd uit vier klassen:
- Amfibieën.
- reptielen.
- Vogels.
- Zoogdieren.
Deze dieren zijn erin geslaagd zich in alle mogelijke habitats te ontwikkelen, verspreid over de hele planeet.
Gewervelde dieren volgens de cladistische classificatie
Met de vooruitgang van evolutionaire studies en de optimalisatie van onderzoek in de genetica, ontstond de cladistische classificatie, die de diversiteit van levende wezens classificeert volgens precies de evolutionaire relaties. In dit type classificatie zijn er ook verschillen en het zal afhangen van verschillende factoren, dus er zijn geen absolute details voor de betreffende groepering. Volgens dit gebied van biologie worden gewervelde dieren in het algemeen geclassificeerd als:
- Cyclostomen: kaakloze vissen, zoals heksenvissen en prikken.
- Chondrichthyans: kraakbeenvissen, zoals haaien.
- Actinopterygians: beenvissen, zoals forel, zalm en paling, onder vele anderen.
- Dipnoo's: longvissen, zoals salamandervissen.
- Amfibieën: padden, kikkers en salamanders.
- Zoogdieren: walvissen, vleermuizen en wolven, onder vele anderen.
- Lepidosaurussen: hagedissen en slangen, oa.
- Testudines: de schildpadden.
- Archosauriërs: krokodillen en vogels.
Hier kunt u meer voorbeelden van gewervelde en ongewervelde dieren zien.
Andere classificaties van gewervelde dieren
Gewervelde dieren zijn gegroepeerd omdat ze als gemeenschappelijk kenmerk de aanwezigheid van een gedefinieerde schedel die bescherming biedt aan de hersenen en benige of kraakbeenachtige wervels die het ruggenmerg omringen. Maar aan de andere kant kunnen ze, afhankelijk van bepaalde specifieke kenmerken, ook op een meer algemene manier worden geclassificeerd als:
- Agnates: inclusief slijmprik en prikken.
- Gnatostomado's: waar vissen worden gevonden, gewervelde dieren met kaken met vinvormige ledematen en tetrapoden, die alle andere gewervelde dieren zijn.
Een andere vorm van algemene classificatie is:
- Amniotes: verwijst naar de ontwikkeling van het embryo in een met vocht gevulde zak, zoals reptielen, vogels en zoogdieren.
- anamniotes: wijst op de gevallen waarin het embryo zich niet ontwikkelt in een met vocht gevulde zak, waar we vissen en amfibieën kunnen opnemen.
Zoals we hebben kunnen aantonen, er zijn enkele verschillen tussen de classificatiesystemen van gewervelde dieren, en dit suggereert vervolgens het niveau van complexiteit van dit proces van identificatie en groepering van de biodiversiteit van de planeet. In die zin is het niet mogelijk om absolute criteria vast te stellen in classificatiesystemen, maar we kunnen wel een idee hebben van hoe gewervelde dieren worden geclassificeerd, een fundamenteel aspect om hun dynamiek en evolutie binnen de planeet te begrijpen.
Als u meer artikelen wilt lezen die vergelijkbaar zijn met Classificatie van gewervelde dieren, raden we je aan om naar onze rubriek Curiositeiten van de dierenwereld te gaan.
Bibliografie- Nationale Commissie voor de kennis en het gebruik van Biodiversiteit. (2020). Hoeveel soorten zijn er? Beschikbaar op: https://www.biodiversidad.gob.mx/especies/cuantasp.html.
- Hickman, C., Roberts, L., Parson A. (2000). Uitgebreide principes van zoölogie. McGraw Hill Interamericana: Spanje.
- Europees Fauna-secretariaat. Fauna Europaea. Beschikbaar op: https://fauna-eu.org/cdm_dataportal/taxon/a8e97b2e-2734-49da-bebc-1fc0481b557c
